Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.

Η ζωή είναι άδικη
Οι άνθρωποι είμαστε άδικοι

Πρέπει να συγχωρούμε  όμως ο ένας τον άλλο, μπορούμε να κάνουμε αυτή την παρα-χώρηση στην καρδιά μας,για   τον   οποιονδήποτε   . Ίσως μερικές φορές να το παρακάνει, να είναι κουρασμένος με διάφορα, προβληματισμένος, και συνήθως οι "εύκολοι στόχοι" την πληρώνουν..Ίσως , Λογικά , ΣΊΓΟΥΡΑ δε γίνεται για το κακόμας, οι  άνθρωποι που άγαπανε,και δη οι γονείς, είναι υπερβολικά,ορισμένες φορές, προστατευτικοί και η έκφραση των δικών τους φόβων, για μια δική μας καλύτερη /ζωή/ για την ευτυχία μας, να γυρίσει -ψυχολογικά τουλαχιστον- μπούμεραγκ..

Δεν μπορεί κάποιος ,έυκολα, να κατανοήσει, ότι ακόμη και ο μηδενισμός που δέχεται, από κάποιο προσωπο, είναι  απόρροια της υπερβολικής του αγάπης, αλλά και ταυτόχρονου φόβου όχι ίσως τόσο για αυτόν, αλλά για το ευρύτερο κόσμο..


~~
Σου είπα ,ένιωθα ότι εννοούσες εμένα, -προφανώς. .-,
και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν
"Ό,τι αγκαλιάζω δυνατά, μου φαίνεται πως το πνίγω.."


ΥΓ: Σίγουρα μπορείς, μέχρι και τα πιο απίθανα που σκέφτεσαι,
μπορείς γιατί 
είσαι αυτό που είσαι
και αυτό δεν αλλάζει,όσο και αν το νομίζεις (:

ΥΓ': η παραδοχή , πολλές φορές γίνεται, και μπορεί να συμβαίνει σε βαθμό που δεν φανταζόμαστε,απλά χωρίς να την αντιλαμβανόμαστε οπότε, ας μην είμαστε απόλυτοι...
Θα μου πείς "γιατί?".. 

φόβος-αγάπη-υπερβολικός-τρόπος-γκρι-εμπιστοσύνη-δοκιμασία-ξεροκεφαλιά-αδυναμία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου